احكام روزه مسافر
مسأله 1778 ـ مسافرى كه بايد نمازهاى چهار ركعتى را در سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه بگيرد و مسافرى كه نمازش را تمام مىخواند مثل كسىكه شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.
مسأله 1779 ـ مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد. ولى اگر براى فرار از روزه باشد مكروه است و همچنين است مطلق سفر قبل از پايان شب بيست و سوم ماه رمضان، مگر اين كه سفر براى حج يا عمره يا به جهت ضرورتى باشد.
مسأله 1780 ـ اگر غير روزه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند. و اگر در سفر باشد بنابر احتياط واجب بايد قصد كند كه ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد.
مسأله 1781 ـ اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معيّن نكند، نمىتواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معيّنى را در سفر روزه بگيرد بايد آن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معيّنى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.
مسأله 1782 ـ مسافر مىتواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيّبه روزه مستحبّى بگيرد.
مسأله 1783 ـ كسى كه نمىداند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد روزهاش باطل مىشود. و اگر تا مغرب نفهمد روزهاش صحيح است.
مسأله 1784 ـ اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مىباشد و در سفر روزه بگيرد روزه او باطل است.
مسأله 1785 ـ اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام كند و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حدّ ترخّص برسد يعنى به جايىبرسد كه مردم شهر را نبيند يا صداى اذان را نشنود، نبايد روزه آن روز را ادامه دهد و اگر پيش از آن روزه را باطل كند كفّاره نيز بر او واجب است.
مسأله 1786 ـ اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست ولى امساك مستحب است.
مسأله 1787 ـ اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.
مسأله 1788 ـ مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روزه ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملاً خود را سير كند.