احكام كسانى كه نمىتوانند در مال خود تصرّف كنند
مسأله 2333 ـ ديوانه و بچّهاى كه بالغ نشده شرعا نمىتوانند در مال خود تصرّف كنند و نشانه بالغ شدن، يكى از سه چيز است: اوّل: روييدن موى درشت زير شكم بالاى عورت. دوم: بيرون آمدن منى. سوم: تمام شدن پانزده سال قمرى در مرد و تمام شدن نه سال قمرى در زن.
مسأله 2334 ـ روييدن موى درشت در صورت و پشت لب و در سينه و زير بغل و درشت شدن صدا و مانند اينها نشانه بالغ شدن نيست، مگر انسان به واسطه اينها به بالغ شدن يقين كند.
مسأله 2335 ـ سفيه (كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند) اگر در حال بالغ شدن سفيه باشد يا حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع كرده باشد، نمىتواند در مال خود تصرّف نمايد، ولى تصرّفات غير مالى سفيه و محجور اشكال ندارد.
مسأله 2336 ـ كسى كه گاهى عاقل و گاهى ديوانه است، تصرّفى كه موقع ديوانگى در مال خود مىكند صحيح نيست.
مسأله 2337 ـ انسان مىتواند در مرضى كه به آن مرض از دنيا مىرود، هر قدر از مال خود را به مصرف خود و عيال و مهمان و كارهايى كه اسراف شمرده نمىشود برساند و اگر مال خود را به كسى ببخشد و يا ارزانتر از قيمت بفروشد، بنابر احتياط در بيش از ثلث به اجازه ورثه باشد.